✳ در بسیاری از نقاط دنیا مدارس تعطیل شده است و ماندن کودکان در خانه ها، اگر‌چه بخش مهمی از فرآیند فاصله گذاری اجتماعی محسوب می‌شود، اما می‌تواند مختل کننده نظم و روال معمول زندگی برای آنها و خانواده هایشان باشد. نگه داشتن یک کودک یا نوجوان برای روزها و شب های پی در پی در خانه و ایجاد سرگرمی و اشتغالات فکری و فیزیکی کافی برای پر شدن یک تعطیلات طولانی پیش بینی نشده، تجربه ای دشوار و غیرمنتظره برای بسیاری از والدین است. 
 
برای کمک به کودکان در تحمل و سازگاری با چنین شرایطی، در درجه اول باید به آنها در به دست آوردن آگاهی و درکی از علت این وضعیت، کمک کرد. در قالب اقداماتی مانند توضیح دادن به کودک راجع به وجود یک عامل میکروبی تازه در محیط و نیاز به اینکه هر یک از ما سهم خود را در کاهش انتشار آن ایفا کنیم، و اطمینان دادن به او درباره اینکه در جایگاه یک والد، تمامی محدودیت هایی که به او اعمال می‌کنیم، برای حفظ امنیت و سلامت اوست.
 
✳ با تعطیل شدن مدارس در میانه سال تحصیلی، احتمال تبدیل شدن شرایط خانه به وضعیتی مانند تعطیلات تابستان، و میل به وقت گذرانی در مقابل تلویزیون، تماشای فیلم ‌و انجام بازی های ویدئویی به طور نامحدود، وجود دارد. این در حالیست که کودکان و نوجوانان  از قرار داشتن در ساختار و حفظ روالی قاعده مند، بیشتر سود می‌برند. 
به همین دلیل توصیه می‌شود در صورت وجود تکالیف درسی، ساعت های مشخصی در هر روز به انجام آنها اختصاص داده شود و زمان استراحت، خوردن میان وعده، و بازی، بر اساس آن تنظیم شود. در عین حال می‌توان از فرصت به وجود آمده، برای پیگیری علائقی مانند یک مهارت ورزشی یا هنری، که کودک در دوران مدرسه زمان کافی برای پرداختن به آنها را ندارد، استفاده کرد. همچنین داشتن زمانهایی برای بازی، در صورت امکان در حیاط یا محوطه اطراف منزل، در حفظ نشاط و سلامت روانی کودکان موثر است.
✳ در وضعیت موجود، بسیاری از کودکان و نوجوانان هم ممکن است اضطراب را به صورت شدید و ناتوان کننده ای تجربه کنند. به همین دلیل، هوشیاری نسبت به احتمال وجود اضطراب و پرداختن به موضوعاتی که باعث برانگیخته شدن آن شده است، از طریق گفتگو با کودک، اهمیت دارد. همچنین محدود کردن زمان تماشای برنامه ها و اخبار تلویزیونی مرتبط با کرونا، و حفظ آرامش و تسلط والدین بر احساساتشان، در کاهش اضطراب کودک موثر است. 
 
✳ برای اجرای صحیح فاصله گذاری و محافظت از کودکان در برابر هرگونه خطر، به حداقل رساندن تماس های فیزیکی و اجتناب از  تجمع حتی در کنار یک یا دو دوست صمیمی، لازم است، و در عین حال برای محافظت از کودک در برابر تنهایی و انزوا، فراهم کردن روش های ارتباطی جایگزین مانند گفتگوی ویدئویی و گروهی با دوستان کمک کننده است.
 
✳ در صورتی که والدین تصمیم به ادامه فعالیت های شغلی خود از محل منزل گرفته اند، لازم است که انتظارات و نیازهای خود را در این ارتباط، برای کودکان شفاف کنند. به طور مثال پدر یا مادر می‌توانند  برای کودک توضیح بدهند که در ساعت های مشخصی، نیاز به کار و تمرکز بر روی آن دارند و وجود نشانه هایی مانند بسته بودن در اتاق، به معنای مشغول بودن به کار و نیاز به حفظ تمرکز است.
 
✳ در صورتی که هر یک از والدین، تا پیش از دوران قرنطینه، برنامه منظمی برای ورزش در باشگاه یا بیرون از خانه داشته اند، اکنون می‌توان از ویدئوهای ورزشی آنلاین برای ادامه این کار در منزل و تشویق کودکان به همراهی و اختصاص زمان هایی به ورزش خانوادگی، استفاده کرد.
 
در مجموع این یک وضعیت جدید و حتی عجیب برای همه ماست. و هریک از ما نیاز به انجام سهم خود برای محدود کردن این بیماری همه گیر، و محافظت از خود، نزدیکان و همه افراد آسیب پذیر در اطرافمان داریم. آموزش به کودک برای ایفای این نقش در قالب رعایت اصول بهداشتی و سازگاری با شرایط قرنطینه، و تاکید بر اهمیت و تاثیرگذاری سهم هر فرد، به ایجاد احساس کنترل و تسلط نسبی، نسبت به شرایطش پرابهام موجود کمک خواهد کرد.
 
✍ Pranita Tamma, M.D.
▫Johns Hopkins Children’s Center